این شعر رو خیلی دوست دارم:

دریغاکه بی مابسی روزگار            بروید گل و بشکفد نو بهار

بسی تیر ودی ماه واردیبهشت      بیایدکه ماخاک باشیم وخشت

پس ازمابسی گل دهدگلستان      نشینند با همدگر دوستان

تفرج کنان برهوا   و هوس             گذشتیم برخاک بسیارکس

دریغاکه روز جوانی گذشت           به لهوولعب زندگانی گذشت

جهان بین که بامهربانان خویش      ز نامهربانی چه آورد پیش

کسانی که از ما به غیب اندرند      بیایند و برخاک ما بگذرند